Helpen = gratis

Terwijl ik dit schrijf zit ik in de trein naar Nijmegen, luisterend naar een bandje waar ik bijna heen ga en naar een schreeuwend kind.

Hulp bieden is iets wat het leven van een ander makkelijker maakt, zou je zeggen. Maar hoe komt het dat hulp geven tegenwoordig moeilijk is? Kijk, in dit geval zou ik de moeder graag willen helpen met het huilende kind. Maar ik heb geen flauw idee hoe.

Kan ik nu dan wel hulp bieden? Of is dit iets wat de moeder zelf op moet lossen? Lastige kwestie vind ik. Het kind krijst verder en ik word steeds nieuwsgieriger waarom het kind huilt.

Update: Ik verplaatste mij naar de moeder met het kindje. Ik vroeg wat er was en het kindje keek mij aan en werd stil. De moeder vertelde dat ze niet zo goed wist wat er was. Ik bood mijn sultana aan het kindje, die de twee bruinkleurige bollen nog steeds op mij gericht had. Maar het kindje heeft een allergie. Nog steeds was Logan stil. Ik vertelde dat ik niet goed wist hoe ik kon helpen. De moeder keek mij aan en lachte. ‘Je hebt al geholpen. Hij is al stil!’

De moeder en de kleine Logan verlieten de trein. Ik zwaaide naar ze. En ze zwaaiden allebei terug met een lach op hun gezicht.

(c) Efrim van Barneveld