Categorieën
2017

Doodgewoon?

Deze week moest ik het gewoon weer doen … met de honden naar het strand. Voor hen een feestje, voor mij deze keer een must. In 2 weken tijd werd ik 4 keer geconfronteerd met de dood. Slechts een keer dacht ik: ‘Het is goed zo’. De andere keren kwam het sterven te vroeg, te abrupt, te akelig. Het maakt dat ik met een stil verdrietig gevoel rondloop.

De dood went nooit, het wordt nooit doodgewoon! Rouwen is een werkwoord, zo is inmiddels mijn ervaring. Rouwen doet iedereen op zijn eigen manier; je kunt praten, huilen, muziek luisteren, warmte zoeken, eten, simpelweg bij elkaar zijn, en nog veel meer. Het is allemaal goed, zolang je het verdriet maar niet uit de weg gaat.

Hoe doe jij dat, rouwen? Hoe verwerk jij verdriet?

Ik ga uitwaaien op het strand om mijn hoofd leeg te krijgen en word rustig van het altijd aanwezige geluid van de golven. Dat troost me, het gaat allemaal gewoon door. Nu zie ik dat misschien even niet, maar het is wel zo. Mijn zwarte vriendinnetjes voelen feilloos mijn stemming aan en zijn met liefde aanwezig voor een knuffel. En als herboren ga ik een paar uur later weer het strand af.

Vandaag denken we aan het sterven, de dood van Jezus. Okee, we hebben ook weet van zijn opstanding, maar voor mij is het belangrijk om ook heel bewust verdrietig te zijn om zijn dood. Zodat ik daarna weer blij kan zijn dat zijn leven toch verder is gegaan. De dood heeft niet het laatste woord!

Prachtig is het verwoord in de Matthäus Passion: ‘Huilend gaan wij zitten en roepen: Rust zacht.’

Ik wens je na deze Stille Zaterdag een Vreugdevol Paasfeest!

(c) Jitske

8 reacties op “Doodgewoon?”

Speciaal voor jou Jitske, schrijf ik dit gedicht op wat ik van de week las.

Pasen in jouw leven

Er is in het verhaal van ons leven
Soms een knik
Het gaat anders dan je gedacht had:
Een verlies treft je,
Een vriend gaat van je heen,
Je huwelijk valt uit elkaar,
Contacten lopen dood.
Je eigen levensverwachting loopt vast,
Je vind geen werk of raakt het kwijt,
Je komt alleen te staan.
Je moet op je oude dag je huis verlaten.
Je meest geliefde wordt dodelijk ziek.
Op de weg van je leven ligt een steen
Die onverzettelijk lijkt.
Wie zal hem wegrollen?

Op diezelfde weg
Kun je iemand ontmoeten:
Iemand spreekt je aan,
Iemand tikt je op je schouders,
Een woord raakt je hart.
De steen komt in beweging.
Je kijkt niet in een donker gat,
Maar ziet licht.
Je voelt je uitgenodigd,
Je voelt nieuwe kracht komen.
Het litteken blijft,
De wond heelt,
Je bent opnieuw aanwezig.

Marinus van de Berg

Wie rolt jouw steen weg? En wiens steen rol jij opzij? Prachtig! Dankjewel Gerdien.

Team van de 40dagentijd.org,

Heel hartelijk dank voor al jullie mooie, ontroerende, wakkerschuddende bijdragen.
En zo mooi verzorgd allemaal.

Complimenten.

Gezegende Paasdagen

Daar sluit ik mij volledig bij aan! Ik nam de teksten vaak mee door de dag heen.

Dank Douwe en collega teamleden van de 40-dagentijd voor dit initiatief.

Ik ken je niet persoonijk Tjitske, maar jouw bijdrage raakte mij.

Ook van mij gezegende paasdagen.

Luut

Zwarte honden zijn niet alleen lastig. Ze zijn ook prachtig. Mooi.

Bedankt voor je blog, Jitske.

Reacties zijn gesloten.