In de poëziegroep komen veel gesprekken op, over wat we zelf meemaken. Daar horen ook de ervaringen van dood, verlies, leegte bij. Een gedicht als dit helpt. Een van ons nam het mee. Het helpt om de doden ook zó te begraven, dat het leven zichtbaar blijft.
Marjoleine de Vos weet wat verlies is. Het is alsof je met haar meeloopt, over de begraafplaats, het zou zo maar Zeister Bosrust kunnen zijn. Of de Godsakker van de Broedergemeente, zoals hiernaast op de foto op Paasmorgen. Met aandacht en zorg.
(c) Henny