Categorieën
2021

Wildpassage

Vlakbij mijn nieuwe huis is een bos waarin ik heerlijk kan ronddwalen. Fijn vind ik het, om niet de routes te volgen maar gewoon lekker door de paden te meanderen en wel te zien waar ik uitkom. Vandaag kwam ik iets bijzonders tegen: een wildpassage. Ik had blijkbaar de grens van mijn bos bereikt, en kon onder de snelweg door naar een nieuw bos. Glibberend liep ik naar beneden, het donker in waar de modder werd vervangen door droog mul zand. Het Kruipgat door, op naar een nieuw natuurgebied. In die modder zag ik vooral heel veel fietssporen en voetsporen van de menselijke soort. Aan de overkant van het bos stuitte ik op de eerste wegwijzers: een mountainbikepad. Jammer, toch minder avontuurlijk dan ik had gehoopt.

Ik vroeg me af of het wild deze passage wel zou gebruiken. Er was veel herrie onder de snelweg en de geur van mensen zou er hangen. Wat beweegt het wild, om van het ene bos naar het andere bos te willen, over snelwegen heen of er onderdoor? Wat beweegt de mens, om deze passage ook te willen gebruiken? Moeten wij dan echt overal zijn?

De gevangenen bezoeken, is het thema van deze week. Ik moest eraan denken toen ik weer terugliep naar huis. Houden wij het wild gevangen met al onze kleine natuurgebieden? Wat kunnen we doen om hen de vrijheid terug te geven? Deze gevangenen juist minder bezoeken? Of echt aandacht vragen voor dit thema en een grotere passage maken die ruimte biedt aan allerlei passanten, menselijk en dierlijk. Wat is het meest ‘barmhartig’ volgens jou?

(c) Rianne