Het water wachtte

Met vloeiende bewegingen
wachtte het water
op de voeten van de meester
om te dragen wat ondraaglijk was
onwaarschijnlijkheid te raken
de verhevene te verheffen
te zijn wie alleen Hij hem kon maken

Zou de stroom herinnering hebben
dan zouden voetafdrukken
de waterspiegel kleuren
onuitwisbaar Hem in golven
verhalen aan hen die treuren

Het water had de stem gehoord
“Dit is mijn geliefde Zoon”
Waterstroom tot waterstromen
onweerstaanbare klank van de droom

Met de storm herkende het water
de herder van de stromen
en legde zich horig neer
om in waarheid tot rust te komen

Het water raakt de stenen
spiegelt en spreekt uit
herinnering en toekomst
in vreemde lichtval een vragend geluid

-Rob