Loslaten

Ik haal weer even boven hoe ik begon, deze beeldenserie inleidde:

Geen woord, geen beeld voldoet om God te duiden.
Eeuwige, Aanwezige, Vader, Hij die –
Maar als ik bid, raakt het, opent het, voel ik:
Zij, mijn Moeder.

Een aardse, barende,
rouwende, troostende, koesterende, krachtige,
stromende, aanwezige God.
Zoals ik haar voel.

Barenspijn, bloed, weeën, alles wat mis kan gaan – vaak is een bevalling pijnlijk, soms riskant. Ook daarin staat God naast ons. Een kind krijgen – of juist niet – is loslaten, vaak met pijn.

En ik realiseer me dat ook voor ons loslaten moeilijk is: God loslaten, om haar geen mens te maken, maar echt God, voor wie geen beeld voldoet, omdat we haar niet kunnen bevatten.

De Bijbel geeft ons richting, een bron om te weten hoe we God kunnen zoeken. Maar nu: niet vasthouden wat we denken te weten, want dan vallen we stil.

Loslaten om in beweging te blijven, naar God.

-Marleen