Categorieën
2022

Thuiskomst

Twee beelden en enkele gedachten over ‘richting’
-Henny

De eerste verzen van Johannes 14 beginnen met woorden van Jezus die zijn leerlingen geruststelt. Ik lees er zijn belofte in  dat ze op weg kunnen gaan, zijn spoor volgend komen zij veilig aan. Hij is hun wegbereider.

Maar zo vanzelfsprekend is dat niet  voor de discipelen. Ze hebben nog veel vragen.

Hoe moeilijk is het voor de vluchtelingen uit de Oekraïne, die een veilig heenkomen zoeken, ver weg van huis en haard. Welke richting moeten zij op?

De vluchtweg is gevaarlijk en vol ontberingen. De beelden ervan staan op ons netvlies.

Maar ook de inzet om deze mensen zo goed mogelijk te ontvangen, met warmte, voedsel., kleding, begeleiding naar een opvangplek. Ook van deze beelden zijn wij de stille getuigen. Als dat geen spoor van liefde is …

Beeld: Lies Cosijn  “Vluchteling”

We vierden in 2020 dat er 75 jaar geleden een einde kwam aan de Tweede Wereldoorlog. We konden de vrede doorgeven aan onze kinderen en kleinkinderen.

Onze kleinkinderen zijn nog jong. We genieten ervan hoe ze opgroeien en hoe ze zich onbevangen kunnen overgeven aan hun spel in een omgeving die liefdevol en vertrouwd is.

Het beeld van Eva Jorritsma “Wat kan ik ver zien” laat iets zien van het veilige plekje op mamma’s schouders.

In het genieten ligt ook de zorg besloten voor later, zoals hieronder ook te lezen is in het gedicht “Thuiskomst” van Vasalis.

Beeld: Eva Jorritsma “Wat kan ik ver zien”