Ik sprak haar in een protestantse kerk in Limburg. Je hoorde zo: die is niet van hier. Zestig jaar terug kwam ze naar deze streek, met haar man, toen een jong stel van 21, uit de buurt van Dordrecht. Goed gereformeerd, getrouwd een dag voor de verhuizing naar het verre roomse zuiden.
‘Zo, dan is er best veel veranderd, sinds u hier kwam.’
‘Ik ben ook veel dingen wel anders gaan zien’, reageerde ze.
De oude tegenstelling hervormd-gereformeerd sneuvelde daar in het Zuiden al snel. Het wantrouwig kijken naar de ‘roomsen’ had plaatsgemaakt voor een gevoel van verbondenheid: we zijn samen gelovigen, ieder in een eigen stijl. In deze protestantse gemeente doet ook een groep christenen met vluchtelingachtergrond mee, uit Azië, Iran, Irak. Zo kwam weer een heel andere wereld de kerk binnen. De gastvrijheid straalde er van af.
Ja, er kan veel veranderen. Dat betekent dat je ook zo nu en dan anders moet leren kijken. Als dat je lukt, verander je mee. Waar ogen en oren en harten openstaan, veranderen gesloten deuren in nodigende poorten.
~Roel
Één reactie op “Anders gaan zien”
Soms heb ik het idee dat we daar in Zeist voorheen beter in waren dan nu; anders gaan zien. Samen geloven over de grenzen van eigen wijk of denominatie. Maar ja: ook ik verdwijn op zondagochtend doorgaans door dezelfde deur. Was er maar 1 Centrale Deur die uitkwam op een groot plein, waar je vervolgens linksaf, rechtsaf, naar boven, naar beneden, vooruit, achteruit kon gaan.