Bril

Laatst dacht ik: misschien moet ik een nieuwe bril. Het lijkt alsof ik sommige dingen niet meer zo scherp zie.

Het is de dag na de provinciale staten- en waterschapsverkiezingen en ik rijd over de A28 naar Overijssel. Onderweg een inmiddels bekend beeld: borden met boze leuzen over premier Rutte, omgekeerde vlaggen en strooien bouwwerken die de passant duidelijk willen maken dat er zonder boeren geen eten is. Anderhalf uur later rijd ik Beerze binnen, een buurtschap in de gemeente Ommen. Ook hier direct een bord langs de kant van de weg: iedere dag BBBeter. Zie ik het wel scherp?

Ik probeer een andere bril. Het is de dag na de verkiezingen en ik ben wakker geworden in een ander land. Heb ik het goed gezien? Ik poets m’n brilglazen en ik zie dat de BoerBurgerBeweging zomaar alle 12 provinciehuizen binnen dendert. Dit keer geen boeren met trekkers, maar senatoren. Ik zie ook mensen, boze burgers, die ‘het’ zat zijn. Wat dat ‘het’ precies is, is me niet altijd duidelijk, maar vaak gaat het over stikstof en voor hun beklemmende maatregelen.

Maar wacht eens even. Ik was het eigenlijk toch ook zat? Ik vond toch ook al lang dat ‘het’ zo niet langer kon? Dat de huidige regering zóveel mensen heeft beschadigd en overal mee weg komt – daar maakte ik me toch ook boos om?

Uiteindelijk gaat het altijd om mensen. Besluiten die nu worden genomen, hebben consequenties voor mensen van nu en later. Ik voel teleurstelling in mezelf dat wij als menselijk collectief niet onze stem aan de aarde hebben gegeven. Teleurgesteld, omdat mijn kinderen en wellicht ooit diens kinderen, zullen opgroeien in een wereld die wanhopig naar adem snakt. Ik ben bang dat er bij Amelisweerd alsnog veel, heel veel bomen moeten gaan wijken voor een bredere snelweg. Simpelweg omdat de groene (tegen)stem niet genoeg was. Of heb ik last van kokervisie?

Denkend aan warme zonnestralen en hoge bomen die volop in het blad staan, loop ik twee uur lang over een desolaat kampeerterrein, daar in buurschap Beerze in Overijssel, op zoek naar een kampeerplaats voor de zomervakantie. Voordat ik weer in de auto stap, praat ik nog een tijdje met de vriendelijke campingbeheerder. “Heb jij BBB gestemd?”, vraag ik haar. “Nee”, antwoordt ze. Heb ik weer.

Misschien moet ik de bril van Caroline van der Plas eens proberen. Misschien werpt dat een heel andere blik op de zaak. En als het licht me te fel wordt, is er altijd nog mijn zonnebril als aangenaam filter over de sch(r)ijnende werkelijkheid.

Kijken door de ogen van de ander, het valt me lang niet altijd mee. Misschien moet ik i.p.v. een bril eens andere schoenen proberen.

P.S. Om deze column niet té somber te eindigen, nog een dikke tip. Wil je eens iets héél lekkers proberen… ga dan eens langs bij de lekkerste bril die er bestaat. Als je in de buurt bent.

~Daniël