Helaas zijn wij twee weken geleden op een andere auto gebotst. Gelukkig konden we allevier heelhuids uitstappen, maar de afhandeling levert altijd gedoe op. Gelukkig stonden mijn schoonouders klaar om mijn vrouw, kinderen en bagage te vervoeren, maar was daarna de auto ook meteen vol. Geen plaatsje meer voor mij. Heel bijbels. Gelukkig kon ik via internet een lift regelen; instappen bij een onbekende, terug naar huis. Toen ik instapte was er al meteen een klik en ontstond er een boeiend gesprek. Over opvoeding en geloof, over inlevingsvermogen en openheid, over duurzaamheid en leven, over werk, geaardheid en liefde. Halverwege de rit vertelde Niels dat bij thuiskomst hij zijn spullen moest inpakken voor een korte vakantie. En hij vroeg mij of ik Taizé kende.
Taizé, voor mij de meest bijzondere en gevoeligste plek op aarde. Een plek waar ik door de jaren heen vaak naar terug ben geweest om mijn batterij op te laden. Voor mij een plek vol ervaringen, gesprekken en ontmoetingen. Dat dit onverwachtse en zeer open gesprek in de auto bij Niels mij terugbracht naar Taizé is al een onuitwisbare ontmoeting. En op hun beurt zitten alle ontmoetingen rondom Taizé in mijn vezels, liggen opgeslagen in mijn zijn.
Later stuurde ik Niels een bericht dat er eerst een engeltje op mijn schouder zat, maar dat ik hem daarna kort mocht ontmoeten. En wenste hem een fijne reis.
~Maarten