Is veranderen dan echt zo moeilijk? Je zou het haast gaan denken, nu we er iedere week zo mee bezig zijn. Toch: veranderen hoort erbij. Zoveel mensen wisselen van woonplaats, opleiding, baan. Toen wij in Limburg woonden, kwamen we er velen tegen: mensen die werkten bij Rijkswaterstaat of douane, universiteit of marechaussee bijvoorbeeld.
Soms móeten mensen ook wel veranderen, verhuizen, van baan wisselen, een opleiding omgooien, omdat het niet anders kan. Zo zijn er heel wat mensen na de oorlog in Zeist terecht gekomen, uit allerlei delen van het land. Hier was werk, daar niet. En zo gaat het nu wereldwijd. Hier is werk, hier is ruimte van geest, acceptatie van wie je bent. Je verandert van woonplaats, van land en taal zelfs, om te blijven wie je was, een mens die gelukkig kan zijn.
‘We hebben hier geen blijvende plaats’, zei een vriend van vroeger, toen ik hem opzocht in het verpleeghuis. ‘Maar hier ben ik nú gelukkig, hier ben ik gewoon wie ik ben, ook al ben ik voor veel dingen van anderen afhankelijk.’ Ik vind dat bijzonder – maar ook weer niet. Hij blijft net als vroeger meeleven, geld geven aan kerk en andere goede doelen, en genieten van mooie muziek en liturgie. Veranderd, en toch dezelfde. Op weg naar de toekomst van God, de grootste verandering.
Veranderen is leuk? Nou ja, dat is misschien wat veel gezegd, te algemeen. Maar het scheelt als een mens zich niet schrap zet. Wie weet valt het dan verrassend mee.
~Roel