Lopen we nog een week achter, of heeft deze tekst zowel met ‘ziekte’ als met ‘dorst’ te maken? Als er iets níet is dat je graag zou hebben, hoe voel je je dan? Staat er iemand naast je om je te helpen weer moed te krijgen? Pastor Ingrid Deij deelde, toen ze werkte in het Hospice, vaak deze tekst, over moed. We geven hem graag door.
(c) Henny
Ik wens je moed toe. Misschien zul je zeggen: geef mij maar gezondheid. Maar ik wens je de moed toe om ook dat te verdragen, wat pijn doet.
Ik wens je de moed toe om van je stoel op te staan, een klein beetje maar en je zult zien: als je deelneemt aan het leven maak je er ook deel van uit.
Ik wens je moed toe aan het begin van de reis in de wereld of in jezelf zodat je je op jouw manier eens heel groot zult voelen in plaats van klein.
Ik wens je de moed toe om zo te zijn als je bent en om alleen zo te denken als jij het wilt. Moed, om aan je geluk zelf richting te geven.
Ik wens je moed toe voor de dag, het uur, voor alles waar je aan begint. Ik wens je moed voor elke seconde waarin je probeert moed te vatten.
De eerste Music Monday in deze 40 Dagentijd. De week van de dorstigen te drinken geven. Pratend met mede Young Vocals Daniel en Heidi dacht ik aan Ubi Caritas, Waar naastenliefde is, daar is God (…Deus ibi est). Naastenliefde, misschien wel de basis van alle werken van barmhartigheid. Voor mij past het juist bij deze week.
Een jaar geleden zongen we dit lied met de Young Vocals in de Watertoren in het kader van Gluren bij de Buren. We klommen helemaal naar boven. Het publiek (dat de klim aandurfde) kwam achter ons aan. Nauwe, donkere gangetjes door. Stalen, steile ladders op. Ondertussen gierde de wind om de toren. Bijna iedereen kwam boven en verdeelde zich rondom de rand van de bak. De grote stalen bak waar wij inmiddels in stonden. De bak waar ooit 300.000 liter water in zat om de Zeister bewoners van drinkwater te voorzien. De bak die letterlijk de dorstigen te drinken gaf.
Joke Afman was erbij in de toren en maakte dit filmpje. Nu ik het weer kijk en luister (je hoort de wind waaien!) raakt het me weer. De stemmen die samenkomen, de stroom die langzaam sterker wordt en in beweging komt, opstijgt naar de rand en ons verbindt met de kracht van de Geest die rondom ons waait.
Ubi Caritas, Young Vocals, Watertoren Zeist, 2020
Maar hoe doe je dat nou, de dorstigen te drinken geven? Toen ik even op internet zocht, vond ik dit:
“Barmhartigheid is niet de actie, niet het handelen, niet het doen…
Huh, maar wat dan wel? Ik lees verder en snap wat er bedoeld wordt. Je kunt niet barmhartig gaan doen, maar alleen achteraf weten dat je barmhartig bent geweest. Als iemand je laat weten dat hij/zij zich gezien en gehoord voelde door jou. Dat die jouw warmte heeft ervaren. Tja, dat is dan nog best een lastige opdracht…
Of is het niet een opdracht, maar misschien meer een instelling? Een manier van kijken, van leven. Niet perse zoeken naar iets waarvan je denkt dat de ander het nodig heeft, maar er alleen maar zijn. Iemand zien, echt naar iemand luisteren, misschien iemand vasthouden? Maar ja, laat dat nou net niet zo simpel zijn in deze tijd…
Bij de dorstigen te drinken geven, denk ik aan water. Levend water en inspiratie. Aan stromen en beweging, aan verbinding en kracht. Water wordt sneeuw of ijs. Zo sterk dat het ons kan houden op de schaatsen. En het smelt en vindt zijn weg tot diep in de grond. Tot voeding voor de bomen, planten en bloemen. Water vindt altijd een weg. Misschien is het net zo met barmhartigheid. Als we onze naastenliefde laten stromen, dan vindt het altijd een weg naar de ander. Want daar is God.
Winter of niet… de natuur komt die koude periode wel door! Weet je nog… dat er ijspret en sneeuw was begin deze week? Wat viel jou buiten op, in de afgelopen dagen?
Elke zaterdag een beeld dat (zijdelings) raakt aan het thema van die week, één van de werken van barmhartigheid. Kijk en beleef mee, wat ervaar jij bij het zien van deze beelden?
Gordijnen gaan open. Nieuw licht en even zicht op de wereld buiten. Dat kan gebeuren als je een zieke bezoekt. Tekening uit Paasproject Thomaskerk 2010.
(c) Judith
Fotografe Sally Mann maakte indringende portretten van haar eigen kinderen. Hier de foto ‘Damaged Child’ uit 1984. Soms blijken dat waardevolle herinneringen van een intens moment: van pijn, van ziekbed of zelfs van sterven. Het vraagt inspiratie om dat vast te durven leggen. Ken jij dat soort momenten?
Lectio Divina Je leest een aantal malen de tekst aandachtig door. Daar ga je mee door, mediterend. Dan kun je stil blijven staan bij zinnen, woorden, die steeds dieper tot je door laten dringen. Je laat ze werken, je laat wat God wil zeggen tot je doordringen door die zinnen, door die woorden heen. Door jezelf heen. Je bent in gebed, met de tekst in het midden… Lectio Divina, kauwen op Bijbelteksten, hier lees je er meer over.
Bij de lectio divina kreeg ik een nieuw inzicht naar aanleiding van Psalm 1.
Gelukkig de mens, die niet meegaat met wie kwaad doen, die de weg van zondaars niet betreedt, bij spotters niet aan tafel zit, maar vreugde vindt in de wet van de Heer en zich verdiept in zijn wet, dag en nacht.
Psalm 1: 1, 2
Ik zag 2 spiegels voor me waar ik in kan kijken:
De spiegel van hebben en houden, van gezien willen worden, van het eeuwige moeten, van roddels…
Die andere spiegel, het steeds weer verbinding zoeken met God, kauwen op de rijke woorden van de psalmen en kauwen op de verhalen van Jezus. Dat geeft licht van boven en inzicht van mijzelf en de keuzes die er steeds weer liggen.
Als ik in spiegel 1 kijk zal het zijn als” kaf, dat verwaait in de wind”
Wettelozen houden niet stand waar recht heerst zondaars niet in de kring van rechtvaardigen.
Psalm 1: 5
Als ik in spiegel 2 kijk, dan zal ik zijn als een boom, geplant aan stromend water…
Die zijn vrucht draagt op zijn tijd Het blad verdort niet Alles wat hij doet komt tot bloei
Psalm 1: 3
Aan het einde van lectio divina komt de vraag: wat zou je Jezus, als jouw beste vriend willen vragen? Wat zegt Jezus tegen jou?
Mijn antwoord bij deze Psalm is: Ik wil ervoor kiezen om steeds weer opnieuw in spiegel 2 te kijken, ook al is spiegel 1 heel regelmatig heel verleidelijk. God, geef mij die kracht en geef mij dat volhouden. Ik weet en geloof dat het ten goede werkt.
De 40 dagentijd is een bezinningstijd. Vreugde vinden in de wet van de Heer, een psalm lezen en weer lezen en weer lezen. Kauwen en herkauwen op de oeroude woorden. De oeroude woorden zijn een spiegel waar ik vaak in wil kijken.
