Auteur: Myrthe

De eerste Music Monday in deze 40 Dagentijd. De week van de dorstigen te drinken geven. Pratend met mede Young Vocals Daniel en Heidi dacht ik aan Ubi Caritas, Waar naastenliefde is, daar is God (…Deus ibi est). Naastenliefde, misschien wel de basis van alle werken van barmhartigheid. Voor mij past het juist bij deze week.

Een jaar geleden zongen we dit lied met de Young Vocals in de Watertoren in het kader van Gluren bij de Buren. We klommen helemaal naar boven. Het publiek (dat de klim aandurfde) kwam achter ons aan. Nauwe, donkere gangetjes door. Stalen, steile ladders op. Ondertussen gierde de wind om de toren. Bijna iedereen kwam boven en verdeelde zich rondom de rand van de bak. De grote stalen bak waar wij inmiddels in stonden. De bak waar ooit 300.000 liter water in zat om de Zeister bewoners van drinkwater te voorzien. De bak die letterlijk de dorstigen te drinken gaf.

Joke Afman was erbij in de toren en maakte dit filmpje. Nu ik het weer kijk en luister (je hoort de wind waaien!) raakt het me weer. De stemmen die samenkomen, de stroom die langzaam sterker wordt en in beweging komt, opstijgt naar de rand en ons verbindt met de kracht van de Geest die rondom ons waait.

Maar hoe doe je dat nou, de dorstigen te drinken geven? Toen ik even op internet zocht, vond ik dit:

“Barmhartigheid is niet de actie, niet het handelen, niet het doen…

Huh, maar wat dan wel? Ik lees verder en snap wat er bedoeld wordt. Je kunt niet barmhartig gaan doen, maar alleen achteraf weten dat je barmhartig bent geweest. Als iemand je laat weten dat hij/zij zich gezien en gehoord voelde door jou. Dat die jouw warmte heeft ervaren. Tja, dat is dan nog best een lastige opdracht…

Of is het niet een opdracht, maar misschien meer een instelling? Een manier van kijken, van leven. Niet perse zoeken naar iets waarvan je denkt dat de ander het nodig heeft, maar er alleen maar zijn. Iemand zien, echt naar iemand luisteren, misschien iemand vasthouden? Maar ja, laat dat nou net niet zo simpel zijn in deze tijd…

Bij de dorstigen te drinken geven, denk ik aan water. Levend water en inspiratie. Aan stromen en beweging, aan verbinding en kracht. Water wordt sneeuw of ijs. Zo sterk dat het ons kan houden op de schaatsen. En het smelt en vindt zijn weg tot diep in de grond. Tot voeding voor de bomen, planten en bloemen. Water vindt altijd een weg. Misschien is het net zo met barmhartigheid. Als we onze naastenliefde laten stromen, dan vindt het altijd een weg naar de ander. Want daar is God.  

(c) Anne

Winter of niet… de natuur komt die koude periode wel door!
Weet je nog… dat er ijspret en sneeuw was begin deze week?
Wat viel jou buiten op, in de afgelopen dagen?

(c) Jelle

Elke zaterdag een beeld dat (zijdelings) raakt aan het thema van die week, één van de werken van barmhartigheid. Kijk en beleef mee, wat ervaar jij bij het zien van deze beelden?

Bij de lectio divina kreeg ik een nieuw inzicht naar aanleiding van Psalm 1.

Gelukkig de mens,
die niet meegaat met wie kwaad doen,
die de weg van zondaars niet betreedt,
bij spotters niet aan tafel zit,
maar vreugde vindt in de wet van de Heer
en zich verdiept in zijn wet, dag en nacht.

Psalm 1: 1, 2

Ik zag 2 spiegels voor me  waar ik in kan kijken:

1. De spiegel van hebben en houden, van gezien willen worden, van het eeuwige moeten, van roddels…
2. Die andere spiegel, het steeds weer verbinding zoeken met God, kauwen op de rijke woorden van de psalmen en kauwen op de verhalen van Jezus.  Dat geeft licht  van boven en inzicht van mijzelf en de keuzes die er steeds weer liggen.

Als ik in spiegel 1 kijk zal het zijn als” kaf, dat verwaait in de wind”

Wettelozen houden niet stand waar recht heerst
zondaars niet in de kring van rechtvaardigen.

Psalm 1: 5

Als ik in spiegel 2 kijk, dan zal ik zijn als een boom, geplant aan stromend water…

Die zijn vrucht draagt op zijn tijd
Het blad verdort niet
Alles wat hij doet komt tot bloei

Psalm 1: 3

Aan het einde van lectio divina komt de vraag: wat zou je Jezus, als jouw beste vriend willen vragen? Wat zegt Jezus tegen jou?

Mijn antwoord bij deze Psalm is: Ik wil ervoor kiezen om steeds weer opnieuw in spiegel 2 te kijken, ook al is spiegel 1 heel regelmatig heel verleidelijk.  God, geef mij die kracht en geef mij dat volhouden. Ik weet en geloof dat het ten goede werkt.

De 40 dagentijd is een bezinningstijd. Vreugde vinden in de wet van de Heer,  een psalm lezen en weer lezen en weer lezen. Kauwen en herkauwen op de oeroude woorden. De oeroude woorden zijn een spiegel waar ik vaak in wil kijken.

(c) Heleen

Vandaag is het aswoensdag, de eerste dag van de vastentijd. We leven veertig dagen toe naar het Paasfeest. Het zijn veertig dagen van bezinning, net zoals die 40 dagen van Jezus ooit, in de woestijn. Je kunt je afvragen hoe je deze periode dit jaar kunt en wilt inrichten. Wordt het een tijd van klassiek vasten of juist even plezier maken (Trouw, 2021)? Hoe het ook zij, op deze website willen we inspiratie met elkaar delen, samen op weg gaan, de tijd van verwachting door. Wetend dat de lente komt…!

De veertig dagen staan dit jaar in het teken van de werken van barmhartigheid. Het gaat eigenlijk zeven weken lang over hoe je voor iemand kunt zorgen, hoe je kunt omzien naar elkaar. In mijn hoofd ging automatisch een Elly en Rikkert liedje zingen (ach, daar heb ik eigenlijk ook niet zoveel voor nodig). “Wat jij ooit gedaan hebt aan aan de minste van mijn broeders”, zegt Jezus, “dat heb jij aan Mij gedaan…”

Elke week zal er een ander werk van barmhartigheid (zijdelings) voorbij komen. Soms van een afstandje, soms in close-up. Met elke woensdag een uitdaging om mee aan de slag te gaan, en op de andere dagen geluid, beeld, poëzie, persoonlijke gedachten van medereizigers. Reageren kan heel simpel hier onder of boven. Zo gaan we nog meer samen! Doe je mee?

(c) Myrthe