40dagentijd

Ik ben ontzettend veel en vaak met muziek bezig, vooral als ik een tijdje aan het werk ben (zoals nakijken van toetsen). Vaak heb ik dan achtergrondmuziek aanstaan uit de Spotify-afspeellijsten ’to do list’, ‘brain beats’ of ‘music for study’. Instrumentale muziek met veel herhaling en patronen, zodat je gedachten lekker kunnen stromen, dat werk. Zo af en toe komen er dan nummers voorbij die meer raken en mij uit de concentratie halen. Deze nummers zeggen -ondanks dat ze instrumentaal zijn- een heleboel, en roepen veel emotie op. Zulke nummers verdwijnen bij mij dan automatisch in een afspeellijst ‘voor later’. Die is inmiddels gevuld met ruim 5 uur aan muziek die ik ooit nog eens hoop te gebruiken voor een (theater)productie, kunstinstallatie of video. Veel nummers uit die lijst staan er in omdat ze bij sterke emoties passen, zoals boos, gelukkig of heroïsch.

In hoeverre je de apotheose van deze Stille Week als een heldendaad ziet is aan jou, voor mij heeft het meer iets weg van ultieme nederigheid. Hoe dan ook wachten en verlangen we samen naar het Licht dat tijdens de Paaswake zal stralen. Vol hoop beleven we deze week, ieder op hun eigen manier. Twee nummers uit mijn afspeellijst die deze week vaak naar boven komen wil ik graag met jullie delen. De één wat meer ingetogen en kalm, de ander juist met een stevige beat. Maar beiden passen ze voor mij bij de emotie ‘hoop’. Door het nummer heen klinkt een hoopgevende melodielijn die telkens wordt doorkruist met wrange geluiden. Het hopen, wachten en verlangen gaat immers niet vanzelf en gemakkelijk, maar kent onderweg moeilijke stukken en bitter smakende momenten. Ik hoop dat deze nummers voor jou ook wat kunnen betekenen. Kies er één (of allebei), luister het vooral helemaal af en laat je meevoeren. Ik wens je een goede Stille Week!

~Marco

---

1. Ingetogen en kalm:

Ook op Spotify te luisteren: klik hier

2. Stevige beat:

Ook op Spotify te luisteren: Klik hier

Of hier in live uitvoering op YouTube

Deze afbeelding is van Marja van ’t Wel en heeft als titel “vreugde”.Wij zijn mensen, verbonden met andere mensen. Sociale structuren, familie, vrienden, werkleven, kerk, land, volk. Zoveel verbanden waarin ieder mens een eigen plaats inneemt. Waarin mensen elkaar ontmoeten, elkaar dragen en soms ook laten vallen.

“Ontmoeting

raakt

verlicht

geeft vreugde”

Een ingrijpende ontmoeting kan iets in beweging zetten. Je oriëntatie  verandert.  Je maakt andere keuzes. Misschien pas je niet meer binnen bestaande structuren. Je valt eruit. Een evenwicht is verstoord. Jij als veranderd mens zoekt opnieuw verbinding met je omgeving. Als dat eenzaam of onveilig voelt kunnen woorden van Clara van Assisi helpend zijn:

“Wat je houvast is

blijf daaraan vasthouden.

Wat je doet

blijf dat doen.

Laat niet los,

loop snel en lichtvoetig,

zonder je voeten te stoten,

zonder stof op te gooien.

Veilig, blij en opgewekt.

Ga bedachtzaam je weg

en geniet er intens van.”

Vreugdevol op weg tussen houvast en verandering in.

~Tineke

De mensenzoon moet omhoog worden geheven, zodat iedereen die gelooft, in Hem eeuwig leven bezit.

Johannes 3:14b.15

‘Ik heb een meditatie bij het hongerdoek van Haïti geschreven.’ Zo begroette mij een collega toen wij elkaar tegenkwamen. Hij was een keer in onze gemeente op bezoek geweest en werd toen getrakteerd op een lekkere Haïtiaanse maaltijd. Dat was blijven hangen. En daarom legde hij die link tussen het bijzondere doek en mij. En hij vertelde mij over dit doek:

“Het doek stamt uit 1982 en is gemaakt door Jacques Chéry. Hij laat ons door zijn ogen kijken naar de werkelijkheid van zijn land en naar het lijden en sterven van Jezus Christus. Uit de verbinding van beiden komen indrukwekkende beelden voort, waarin het oude verhaal in onze tijd tot leven komt. Wat voor ons, als westerse kijker bijzonder opvalt is, dat de meeste figuren gekleurd zijn. Ook Jezus is een donker gekleurde man. Hij staat symbool voor de lijdende mens, maar hij is ook de Zoon van God die bevrijdt.

Op het hongerdoek hangt Jezus niet aan een kruis, maar aan een boom – een oud symbool dat diep raakt. Deze boom is geworteld in de rampen van deze wereld: natuurgeweld, oorlog en vlucht. Maar in elk van de rampen zit ook een stukje hulp en medemenselijkheid verborgen.”

Zover mijn collega. Als wij deze week met elkaar uit de Bijbel over de laatste dagen van Jezus op aarde lezen, dan horen wij niet alleen een oud verhaal, maar een symbool voor de werkelijkheid van onze wereld, waarin iets van Gods liefde zichtbaar kan worden. Ik ben benieuwd welke link wij tussen het leven van nu en de woorden uit de bijbel leggen.

~Stefan

Eén van de meest indringende boeken die ik ooit las, was het boek ‘Diepe Rivier’ van Shusaku Endo. Hij was een Japanse schrijver die schreef op het raakvlak van geloof, cultuur en interreligieuze thematiek.

Het boek gaat over een priester die al in zijn studententijd een paria was door de vragen die hij stelde en de ongemakkelijkheid die hij ervoer in relaties. Hij noemt God, waarmee hij voortdurend in strijd ligt, de Ui. Hiermee verwijzend naar het gegeven dat God achter elke schil weer een ander perspectief geeft. Een paria blijft hij ook in zijn priesterschap.

Uiteindelijk vinden we de priester terug aan de Ganges, een heilige rivier in India. Gekleed in de armoedige kleding van die streek, besteedt hij zijn leven om zieken en gewonden naar de Ganges te dragen om zich te baden (een heilig ritueel). Dat doende wordt hij op een dag vermoord. In de wetenschap dat hij de dienstbaarheid die de Ui van hem vroeg, beantwoord heeft.

Nu heeft dienstbaarheid vele kleuren. Het boek ‘Diepe rivier’ leert mij dat dienstbaarheid zich uitstrekt naar mensen die geen stem hebben, geen aanzien ook, en over religieuze grenzen. Niet dat we de manier van leven van de hoofdpersoon moeten of kunnen overnemen. Dienstbaarheid begint dicht bij huis. Maar zeker is dat voor onze dienstbaarheid inspiratie nodig is. Deze week vond ik die inspiratie in het Taizelied ‘Meine hoffnung und meine freude’

~Fia

Deze week het bekende verhaal van Palmpasen. Je leest het in Matteüs 11:1-11. Dans en zing, hosanna voor de Koning!

Jezus heeft er enerverende weken op zitten. Hij heeft wonderen gedaan, verhalen verteld, uitleg gegeven, gebeden, kilometers gelopen, gevaren, duizenden mensen ontmoet… Nu gaat Zijn verhaal toe naar de afronding (of de herstart?): Hij gaat Jeruzalem binnen.

Heel veel mensen hebben inmiddels van Jezus gehoord of laten zich opzwepen door de menigte en hun wens tot verandering. Jezus gaat de stad binnen op een ezel. Twee eeuwen daarvoor was dat al voorzegd door Zacharia:

Juich, vrouwe Sion,
Jeruzalem, schreeuw het uit van vreugde!
Je koning is in aantocht,
bekleed met gerechtigheid en zege.
Nederig komt hij aanrijden op een ezel,
op een hengstveulen, het jong van een ezelin.

Zacharia 9:9

Een nederige, zachtmoedige koning. Maar hopen de mensen daar eigenlijk wel op? Ach, we kennen het verhaal. De realiteit valt tegen, past niet in de plaatjes, de verwachtingen.

Hoe zit het met jou? Waar hoop jij op?

(Wil jij daar iets van delen in deze laatste week voor Pasen?
Woord, beeld, muziek is van harte welkom!)