Vrede?’ zegt Petrus. Ineens is hij blij. ‘Dat de Romeinen weggaan uit ons land? En die gemene koning Herodes? Dat er geen soldaten meer hoeven te vechten?’ ‘Nee,’ zegt Jezus. ‘Ik bedoel een ander soort vrede. De vrede die Ik bedoel is vrede die in je hart woont.’(Uit: bijbel basics, een spoor van liefde)
Het ervaren van vrede in je hart heeft denk ik alles te maken met het ervaren van rust en balans (nog even los van hoe druk je wel of niet bent en doet – lees of luister vooral ‘Een goed leven is niet in balans. Integendeel‘ van filosoof Ignaas Devisch).
Een balans in licht en donker, in alleen en samen, in geven en ontvangen. Voorbeelden genoeg in de Bijbel en andere teksten, om door geïnspireerd te raken. Geven én ontvangen: vaak vind ik ontvangen lastig! Wat fijn dat iedere dag een nieuwe kans geeft om te oefenen. Stap voor stap leer ik dat er zonder ontvangen ook geen geven is – weg balans. Eigenlijk heel logisch… Ik vind het leuk en mooi om steeds weer een klein stukje van het leven te ontrafelen en te ontdekken, samen met de mensen om mij heen. Ieder op een eigen pad, samen op weg, gevoed vanuit oude en nieuwe bronnen.
Deze week verscheen de uitkomst van een onderzoek naar de rol van zingeving in de samenleving. In een dik rapport staan allerlei bevindingen over hoe heel verschillende mensen het leven ervaren. Nederland blijkt een van de meest religieus diverse landen ter wereld! Maar ook: er gaan steeds minder mensen naar plekken als kerken en moskeeën, meer mensen geven ‘zelf’ zin aan het leven. En dat stelt de samenleving voor een grote opgave, aldus het SCP.
Zo kunnen mensen, die zoeken naar zin, mentaal steeds zwaarder worden belast. Want betekenis geven aan je leven, zeker op momenten dat het minder lekker loopt, is best zoeken als je helemaal nergens houvast hebt.
Ook al weet ik lang niet altijd wat ik precies met ‘het geloof’ of ‘de kerk’ aan moet, een gemeente en religie helpt met zoeken. Geeft houvast, geeft inspiratie.
De balans tussen geven en ontvangen? Delen. Of dat nu het avondmaal is, een glimlach met een onbekende voorbijganger of met een ander delen wat er leeft in je hart. Dat lucht op, tekent in het spoor van liefde en geeft het leven zin. En vrede!
“Ben jij een te-vrede-n mens?”
-Jorika